Verleden - heden - toekomst

Voor de derde wandeling van mijn sponsortocht voor Moldavië, reed ik vanmiddag naar mijn ouderlijk huis. Over de wandelroute hoefde ik niet na te denken, want gisteren kreeg ik een appje van mijn vader: “Morgen half twee bij ons? Ik weet een mooie route”. En dus reed ik naar Weteringbrug, een piepklein dorp aan de zuidkant van de Haarlemmermeer waar ik geboren en getogen ben.

Pappa nam me mee naar natuurgebied Hanepoel. Hij had goed ingeschat dat ik daar nog nooit geweest was. Bijzonder eigenlijk dat er zo dichtbij, op loopafstand nog wel van het huis waar ik tot mijn 21^ste woonde, gebieden zijn die nieuw voor me zijn. De Hanepoel kende ik wel van naam – zo heette namelijk jarenlang een café langs de ringvaart, vlakbij de plas met dezelfde naam. Maar dit natuurgebied, dat inmiddels door een stichting onderhouden en beschermd wordt, kende ik nog niet.

Het was goed om weer een lange middag buiten te zijn na een week waarin blijdschap en verdriet hand in hand gingen. Blijdschap om een onverwachte nieuwe kans en verdriet om gemis en leven dat voorbij ging – herinneringen aan het verleden en dromen over de toekomst hielden elkaar in de afgelopen week in evenwicht.

Ook tijdens onze wandeling kwamen verleden en heden samen. We liepen langs de ringvaart naar het dorp Nieuwe Wetering. Dat deel van de route kon ik nog wel dromen – jarenlang speelde ik in dat dorp in de dorpsfanfare en fietste ik met mijn trompetje achterop naar de repetitieavonden en muzieklessen. Over de brug – de karakteristieke draaibrug is inmiddels vervangen – direct rechtsaf de dijk op en verder langs de ringvaart de Noordveenpolder in.

Via een paar klap- en overstaphekjes bereikten we het openbare deel van het natuurgebied. Adembenemend mooi met een grote diversiteit aan flora en fauna, en alles beheerd op natuurlijke basis. We namen ruim de tijd om de schoonheid van die plek in ons op te nemen en beklommen ook de uitkijkpost. Dat uitzicht…..de letterlijke betekenis van het woord poldermodel hoef je daar niet uit te leggen: natuur en door de mens aangelegde infrastructuur in evenwicht.  Al slaat de balans sinds de aanleg van een hoogspanningsnet dwars door dit natuurgebied, wel wat teveel naar de mens door.

Het eigenlijke natuurgebied is niet vrij toegankelijk dus baanden we onze weg terug naar de geasfalteerde polderwegen. We namen de karakteristieke smalle Voorweg door Nieuwe Wetering terug naar de ringvaart; mét wat toevallige ontmoetingen met kennissen van lang geleden. Het laatste stuk langs de Googhermolen richting de brug waar we de oversteek maakten naar mijn geboortegrond en ouderlijk huis.

Aan de thee bij mijn ouders namen we de afgelopen week nog eens door. Maar eindigden we met een blik op de toekomst: waar gaan we volgende week wandelen…?

Meer weten over natuurgebied Hanepoel? Kijk op www.stichtinghanepoel.nl.

Je kunt mij sponsoren voor deze wandeltocht voor Moldavië via dit formulier.